Zamczysko w niedocenianym polskim mieście. Niewielu turystów tu dociera

Nie chodzi tu o budynek, a o tajemnicze wzgórze. Całkiem niedawno przypomnieli o nim przedstawiciele facebookowej strony o nazwie „Bydgoszcz – Okruchy Przeszłości”. Właśnie w przeszłości miejsce to tętniło życiem i odgrywało ważną rolę. Dziś mało kto o nim wie i pamięta. Zamczysko w Bydgoszczy znajdziemy blisko ruchliwej drogi, a mimo to, turyści niemal nigdy tam nie docierają.

Zamczysko w Bydgoszczy. Tajemnicze miejsce

Zamczysko to dawne grodzisko obronne pełniące rolę militarną i jest jednym z najważniejszych miejsc archeologicznych w Polsce. Duże znaczenie odgrywało we wczesnej epoce średniowiecza, dziś pamiętają o nim głównie miłośnicy historii. Znajdziemy je w woj. kujawsko-pomorskim, kilkaset metrów od ruchliwej trasy krajowej nr 5, która prowadzi z Bydgoszczy do Gdańska. Wszystko to rejonie Zbocza Fordońskiego.

Naukowcy odkryli, że gród znajdujący się na terenie województwa kujawsko-pomorskiego istniał w okresie VI–X wieku, jednak późniejsze wykopaliska wskazały, że wszystko zaczęło się o wiele wcześniej. Podczas miejscowych wykopalisk znaleziono m.in. ceramikę z okresu halsztackiego, sprzed naszej ery, fragmenty szpili brązowej, kamienny toporek, gliniane przęśliki czy około 1200 fragmentów naczyń.

Wiadomo, że obszar ten uwielbiany był przez młodych w czasie wojny, ci często wybierali się tam na wycieczki. Obecnie o miejscu nie ma pojęcia większość mieszkańców Bydgoszczy, nie mówiąc już o osobach z pozostałych części kraju.

Tak wyglądało Zamczysko

„Bydgoszcz – Okruchy Przeszłości” dzieli się szczegółowymi informacjami na temat tego, jak kiedyś wyglądało grodzisko. Zdradza m.in., że osiedle obronne otoczone było wałem drewniano-ziemnym, wzmocnionym glinianym przedwałem oraz dookolną suchą fosą, sprzężoną z dodatkowym ramieniem fosy poprzecznej.

„Wał zbudowany był z segmentów (stosów), z kolei legary podłużne spięte zostały belkami poprzecznymi, tworząc charakterystyczną dla polskiego budownictwa obronnego rusztową konstrukcję wału. Dla wzmocnienia poszczególnych członów wału legary podłużne zazębiały się ze sobą, a poszczególne kesony wypełniano na przemian gliną oraz kamieniami polnymi”.– czytamy w jednym z wielu opisów. Osiedle egzystowało ok. 400–450 lat w okresie dwóch, a może więcej faz osadniczych między VI a X w. Nie brakuje zdjęć tego, jak dzisiaj prezentuje się ten teren.